ابن ادریس حلی در السرائر ج 3 ص 527 می گوید:
مقصود از احکام تعبدی احکامی است که چنانچه اجرا نشود؛ لغو است. بنابراین مسؤلی باید اجرای احکام را برعهده گیرد. هر کسی صلاحیت اجرای دستورها را ندارد؛ مگر امام معصوم(ع) که در صورت غیبت یا نداشتن قدرت، کس دیگری حق تصدی این مقام را ندارد به جز شیعه ای که جامع شرایط علم، عقل، رأی، جزم، تحصیل، بردباریِ وسیع، بصیرت به مواضع صدور فتوای متعدد، و امکان قیام به آنها، و عدالت باشد.